| Dawkowanie |
Doustnie. Dawkę ustala się indywidualnie. Dawka początkowa. Zalecana dawka początkowa wynosi 5 mg na dobę. Dostosowanie dawkowania. Dawkę można zwiększać o 5 mg co kilka dni, na podstawie wyniku oznaczenia stężenia glukozy. Pomiędzy kolejnymi zmianami w dawkowaniu powinno upłynąć co najmniej kilka dni. Stężenie glipizydu w osoczu odpowiadające stanowi stacjonarnemu ustala się po 5 dobach stosowania preparatu. U pacjentów w podeszłym wieku czas ten może się wydłużać o 1-2 dni. Leczenie podtrzymujące. Lek stosowany raz na dobę skutecznie zmniejsza stężenie glukozy we krwi. Maksymalna zalecana dawka dobowa wynosi 20 mg. Glipizyd podawany w postaci o natychmiastowym uwalnianiu w dawkach od 5 do 20 mg na dobę, można bezpiecznie zmienić na preparat Glibenese GITS stosując go raz na dobę, w takiej samej dawce lub mniejszej od poprzednio stosowanej. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku, osłabionych, niedożywionych, z nieregularną podażą kalorii, zaburzeniami czynności wątroby i (lub) nerek należy zachować ostrożność na początku i podczas trwania terapii. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności preparatu u dzieci. Pacjenci leczeni insuliną. U pacjentów ze stabilną cukrzycą typu 2., przyjmujących insulinę można zamiast insuliny podawać glipizyd. U pacjentów, u których zapotrzebowanie na insulinę wynosi 20 jednostek na dobę lub mniej, można odstawić insulinę i rozpocząć podawanie preparatu w zalecanej dawce 5 mg. Dawkę można zwiększyć po upływie kilku dni. U pacjentów, u których dobowe zapotrzebowanie na insulinę jest większe niż 20 jednostek, należy zmniejszyć dawkę insuliny o 50% i rozpocząć podawanie preparatu w zalecanej dawce 5 mg. Późniejsze zmniejszenie dawki insuliny powinno być uzależnione od reakcji pacjenta na leczenie. Dawkę preparatu można zwiększyć po kilku dniach. W okresie zmniejszania dawek insuliny pacjent powinien przynajmniej 3 razy na dobę samodzielnie badać stężenie glukozy. W niektórych przypadkach, zwłaszcza u pacjentów, którzy otrzymują insulinę w dawce ponad 40 jednostek insuliny na dobę, należy rozważyć hospitalizację pacjenta podczas zamiany sposobu leczenia. Pacjenci leczeni uprzednio innymi doustnymi lekami hipoglikemizującymi. W czasie zamiany innej pochodnej sulfonylomocznika (zwłaszcza o wydłużonym okresie półtrwania, np. chlorpropamid) na preparat należy uważnie obserwować pacjentów ze względu na ryzyko hipoglikemii co najmniej przez 2 tyg. i zachować ostrożność podczas zmiany dawkowania. Pacjenci leczeni jednocześnie innymi lekami hipoglikemizującymi. U pacjentów, u których nie uzyskano zadowalającej kontroli glikemii podczas stosowania tylko preparatu, lub u których jest on wtórnie nieskuteczny, powinno się dołączyć do leczenia inny doustny lek hipoglikemizujący. W takim przypadku zaleca się utrzymanie dotychczasowych dawek preparatu, a stosowanie innego doustnego leku hipoglikemizującego należy rozpoczynać w najmniejszej zalecanej dawce początkowej. Jeżeli terapię preparatem dodajemy do innego leku hipoglikemizującego, powinno się zastosować dawkę 5 mg, zwiększaną w razie potrzeby w zależności od stanu klinicznego pacjenta. Sposób podania. Lek należy przyjmować podczas śniadania. Tabletki należy połykać w całości popijając odpowiednią ilością płynu; tabletek nie rozgryzać, dzielić ani kruszyć. |
