| Dawkowanie |
Leczenie powinno być rozpoczynane tylko pod nadzorem lekarza mającego doświadczenie w stosowaniu leków przeciwnowotworowych. Lek powinien być podawany przez personel medyczny przygotowany do wdrożenia odpowiedniego postępowania na wypadek reakcji anafilaktycznej oraz w warunkach umożliwiających natychmiastowy dostęp do urządzeń do resuscytacji. Lek może być stosowany tylko u pacjentów z HER2-dodatnim statusem guza, określonym jako wynik 3+ w przypadku metody immunohistochemicznej (IHC) i (lub) wskaźnik ≥2,0 w przypadku hybrydyzacji in situ (ISH), oznaczonym za pomocą zwalidowanego testu. Aby zapewnić otrzymanie dokładnych i odtwarzalnych wyników testu należy go przeprowadzić w specjalistycznym laboratorium, które zapewnia walidację stosowanych metod analitycznych.
Dożylnie. Dorośli. Zalecana początkowa dawka nasycająca wynosi 840 mg podawana w 60-minutowym wlewie dożylnym, po którym co 3 tyg. podaje się dawkę podtrzymującą 420 mg przez 30-60 min. Zaleca się obserwację pacjenta przez 30-60 min po zakończeniu każdej infuzji pertuzumabu. Okres obserwacji powinien być zakończony przed każdą następującą po nim infuzją trastuzumabu lub chemioterapią. Pertuzumab i trastuzumab należy podawać sekwencyjnie i nie należy ich mieszać w tym samym worku infuzyjnym. Pertuzumab i trastuzumab mogą być podawane w dowolnej kolejności. Gdy trastuzumab jest podawany razem z pertuzumabem zaleca się, by postępować według schematu dawkowania raz na 3 tyg. w przypadku trastuzumabu podawanego: we wlewie dożylnym w początkowej dawce nasycającej trastuzumabu wynoszącej 8 mg/kg mc., po którym co 3 tyg. podawana jest dawka podtrzymująca 6 mg/kg mc. lub w stałej dawce trastuzumabu w postaci wstrzyknięcia podskórnego (600 mg) podawanej co 3 tyg., niezależnie od masy ciała pacjenta. U pacjentów przyjmujących taksan, pertuzumab i trastuzumab należy podawać przed taksanem. W przypadku podawania z pertuzumabem, leczenie docetakselem można rozpocząć od dawki 75 mg/m2 pc., a następnie dawkę tę zwiększyć do 100 mg/m2 pc., w zależności od wybranego schematu dawkowania i tolerowania dawki początkowej. Alternatywnie, docetaksel może być podawany w dawce 100 mg/m2 pc. co 3 tyg. od początku leczenia, również w zależności od wybranego schematu dawkowania. W przypadku stosowania schematu opartego na karboplatynie zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m2 pc. przez cały czas trwania leczenia (bez zwiększania dawki). Podczas podawania z pertuzumabem w terapii adjuwantowej, zalecana dawka paklitakselu wynosi 80 mg/m2 pc. raz w tygodniu przez 12 tygodniowych cykli. U pacjentów otrzymujących schemat leczenia oparty na antracyklinach, preparat i trastuzumab należy podawać po zakończeniu podawania całego schematu opartego na antracyklinach. Rak piersi z przerzutami. Lek należy podawać w skojarzeniu z trastuzumabem i docetakselem. Leczenie pertuzumabem i trastuzumabem można kontynuować do progresji choroby lub niepoddającej się leczeniu toksyczności, nawet, jeśli leczenie docetakselem zostało przerwane. Rak piersi we wczesnym stadium. W leczeniu neoadjuwantowym pertuzumab powinien być podawany przez 3–6 cykli w skojarzeniu z trastuzumabem i chemioterapią jako część pełnego schematu leczenia wczesnego raka piersi. W leczeniu adjuwantowym pertuzumab należy podawać w skojarzeniu z trastuzumabem łącznie przez jeden rok (do 18 cykli lub do nawrotu choroby, bądź do wystąpienia niepoddającej się leczeniu toksyczności, w zależności co wystąpi pierwsze) jako część pełnego schematu leczenia wczesnego raka piersi oraz niezależnie od czasu leczenia chirurgicznego. Leczenie powinno obejmować standardową chemioterapię opartą na antracyklinach i (lub) taksanach. Podawanie pertuzumabu i trastuzumabu należy rozpocząć w 1. dniu pierwszego cyklu zawierającego taksan i kontynuować nawet po zakończeniu chemioterapii. Opóźnienie podania lub pominięcie dawki. Zalecenia dotyczące opóźnienia podania lub pominięcia dawki wg czasu między dwoma kolejnymi wlewami: <6 tygodni: pertuzumab: dawkę 420 mg pertuzumabu w postaci dożylnej należy podać tak szybko, jak to możliwe. Nie należy czekać do kolejnej zaplanowanej dawki. Następnie, należy powrócić do pierwotnego harmonogramu dawkowania; trastuzumab: dożylnie: dawkę 6 mg/kg mc. trastuzumabu w postaci dożylnej należy podać tak szybko, jak to możliwe. Nie należy czekać do kolejnej zaplanowanej dawki. Następnie, należy powrócić do pierwotnego harmonogramu dawkowania/podskórnie: stałą dawkę 600 mg trastuzumabu w postaci podskórnej należy podać tak szybko, jak to możliwe. Nie należy czekać do kolejnej zaplanowanej dawki; ≥6 tygodni: pertuzumab: Należy ponownie podać dawkę nasycającą 840 mg pertuzumabu w postaci dożylnej w 60-min wlewie, a następnie podawać dawkę podtrzymującą 420 mg dożylnie co 3 tyg; trastuzumab: dożylnie: Należy ponownie podać dawkę nasycającą 8 mg/kg mc. trastuzumabu w postaci dożylnej w czasie około 90 min, a następnie należy podawać dawkę podtrzymującą 6 mg/kg mc. dożylnie co 3 tyg./podskórnie: stałą dawkę 600 mg trastuzumabu w postaci podskórnej należy podać tak szybko, jak to możliwe. Nie należy czekać do kolejnej zaplanowanej dawki. Zmiana dawki. Nie zaleca się zmniejszania dawek pertuzumabu lub trastuzumabu. Pacjenci mogą kontynuować terapię w okresie odwracalnego zahamowania czynności szpiku, wywołanego przez chemioterapię, jednak w tym czasie należy ich uważnie obserwować w celu wykrycia ewentualnych powikłań związanych z występowaniem neutropenii. Informacje o modyfikacjach dawek docetakselu i innych chemioterapii znajdują się w odpowiednich charakterystykach produktów leczniczych. W przypadku przerwania terapii trastuzumabem należy przerwać stosowanie pertuzumabu. Zaburzenie czynności lewej komory. Należy odstawić pertuzumab i trastuzumab na co najmniej 3 tyg. w przypadku jakichkolwiek objawów przedmiotowych i podmiotowych wskazujących na występowanie zastoinowej niewydolności serca (w przypadku potwierdzenia objawowej niewydolności serca podawanie leku należy przerwać). Frakcja wyrzutowa lewej komory (LVEF) u pacjentów z rakiem piersi z przerzutami przed rozpoczęciem leczenia powinna wynosić ≥50%. Podawania pertuzumabu i trastuzumabu należy wstrzymać na co najmniej 3 tyg. w przypadku: spadku LVEF do poziomu poniżej 40%; gdy wartość LVEF na poziomie 40-45% związana jest ze spadkiem o ≥10% poniżej wartości sprzed leczenia. Pertuzumab i i trastuzumab można zacząć stosować ponownie, jeśli wartość LVEF wróciła do poziomu >45% lub do poziomu 40-45% związanego z różnicą o <10% poniżej wartości sprzed leczenia. LVEF u pacjentów z rakiem piersi we wczesnym stadium leczenia powinna wynosić ≥55% (≥50% po zakończeniu podawania antracyklin wchodzących w skład chemioterapii, jeśli są podawane). Podawanie leku i trastuzumabu należy wstrzymać na co najmniej 3 tyg. w przypadku: spadku LVEF do poziomu poniżej 50% związanego ze spadkiem o ≥10 punktów procentowych poniżej wartości sprzed leczenia. Podawanie pertuzumabu i trastuzumabu można wznowić, jeśli wartość LVEF wróciła do poziomu ≥50% lub do różnicy wynoszącej <10 punktów procentowych poniżej wartości sprzed leczenia. Szczególne grupy pacjentów. Nie jest konieczne dostosowanie dawki u pacjentów w wieku ≥65 lat oraz u pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek. Nie ma zaleceń dotyczących stosowania leku u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek oraz z zaburzeniem czynności wątroby. Liczba danych dotyczących stosowania leku u pacjentów >75 lat jest bardzo ograniczona. Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności preparatu u dzieci i młodzieży <18 lat. Sposób podania. We wlewie dożylnym, lek nie powinien być podawany we wstrzyknięciu dożylnym lub w bolusie. W przypadku dawki początkowej zalecany czas wlewu wynosi 60 min. Jeśli pierwszy wlew był dobrze tolerowany, kolejne mogą być podawane przez 30-60 min. Reakcja na wlew. W przypadku wystąpienia reakcji na wlew można spowolnić tempo wlewu leku lub przerwać podawanie. Wlew można wznowić po ustąpieniu objawów. Ustąpienie objawów może przyspieszyć leczenie polegające na podaniu tlenu, agonistów receptorów β, leków antyhistaminowych, szybkim podaniu płynów oraz leków przeciwgorączkowych. Reakcje nadwrażliwości/anafilaksja. Wlew należy natychmiast i na stałe przerwać, jeśli u pacjenta wystąpi reakcja stopnia 4. wg NCI-CTCAE (anafilaksja), skurcz oskrzeli lub zespół ostrej niewydolności oddechowej. |
