| Dawkowanie |
Doustnie. Podczas ponownego rozpoczynania leczenia lamotryginą u pacjentów, którzy przerwali jej stosowanie, należy ocenić potrzebę stopniowego zwiększania dawki do dawki podtrzymującej. Im dłuższa przerwa od ostatniej dawki, tym większą uwagę należy zwrócić na stopniowe zwiększanie dawki do dawki podtrzymującej. Jeśli czas od przerwania stosowania lamotryginy przekracza 5-krotnie okres półtrwania leku, należy zastosować właściwy schemat zwiększania dawki do wielkości dawki podtrzymującej. Zaleca się, aby nie rozpoczynać ponownie leczenia lamotryginą u pacjentów, którzy przerwali leczenie z powodu wystąpienia wysypki, chyba że potencjalne korzyści przeważają wyraźnie nad ryzykiem związanym ze stosowaniem leku. Padaczka. Nie należy przekraczać dawki początkowej i kolejno zwiększanych dawek, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia wysypki. W razie odstawienia jednocześnie stosowanych leków przeciwpadaczkowych lub dołączenia do schematu leczenia zawierającego lamotryginę leków przeciwpadaczkowych lub innych, należy rozważyć wpływ, jaki może to mieć na farmakokinetykę lamotryginy. Dorośli i młodzież ≥13 lat. Monoterapia: początkowo 25 mg raz na dobę przez pierwsze 2 tyg., następnie 50 mg raz na dobę przez kolejne 2 tyg. Następnie dawkę należy zwiększać o maksymalnie 50-100 mg co 1-2 tyg. aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi terapeutycznej. Dawka podtrzymująca: 100-200 mg na dobę w 1 dawce lub w 2 dawkach podzielonych. Niektórzy pacjenci do uzyskania pożądanej odpowiedzi terapeutycznej wymagają dawki 500 mg na dobę. Leczenie skojarzone z walproinianem bez względu na inne jednocześnie stosowane leki: początkowo 25 mg co drugi dzień przez pierwsze 2 tyg., następnie 25 mg raz na dobę przez kolejne 2 tyg. Następnie dawkę należy zwiększać o maksymalnie 25-50 mg co 1-2 tyg. aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi terapeutycznej. Dawka podtrzymująca: 100-200 mg na dobę w 1 dawce lub w 2 dawkach podzielonych. Leczenie skojarzone bez walproinianu i z induktorami glukuronidacji lamotryginy (fenytoiną, karbamazepiną, fenobarbitalem, prymidonem, ryfampicyną, lopinawirem/rytonawirem): początkowo 50 mg raz na dobę przez pierwsze 2 tyg., następnie 100 mg na dobę w 2 dawkach podzielonych przez kolejne 2 tyg. Następnie dawkę należy zwiększać o maksymalnie 100 mg co 1-2 tyg. aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi terapeutycznej. Dawka podtrzymująca: 200-400 mg na dobę w 2 dawkach podzielonych. Niektórzy pacjenci do uzyskania pożądanej odpowiedzi terapeutycznej wymagają dawki 700 mg na dobę. Leczenie skojarzone bez walproinianu i bez induktorów glukuronidacji lamotryginy: początkowo 25 mg raz na dobę przez pierwsze 2 tyg., następnie 50 mg raz na dobę przez kolejne 2 tyg. Następnie dawkę należy zwiększać o maksymalnie 50-100 mg co 1-2 tyg. aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi terapeutycznej. Dawka podtrzymująca: 100-200 mg na dobę w 1 dawce lub w 2 dawkach podzielonych. W przypadku leczenia skojarzonego z lekami, których wpływ na farmakokinetykę lamotryginy nie jest znany, zaleca się stosowanie schematu leczenia jak w przypadku pacjentów przyjmujących walproinian. Dzieci od 2 do 12 lat. Aby zapewnić podawanie właściwej dawki terapeutycznej należy monitorować masę ciała dziecka, a w razie jej zmiany należy odpowiednio dostosować dawkę. U dzieci od 2 do 6 lat prawdopodobnie wymagane będzie zastosowanie dawek podtrzymujących z górnego zakresu zalecanego przedziału dawkowania. W przypadku osiągnięcia kontroli objawów padaczki w leczeniu skojarzonym, można odstawić jednocześnie stosowane inne leki przeciwpadaczkowe i kontynuować leczenie lamotryginą w monoterapii. Monoterapia w leczeniu typowych napadów nieświadomości: początkowo 0,3 mg/kg mc. na dobę w 1 dawce lub w 2 dawkach podzielonych przez pierwsze 2 tyg., następnie 0,6 mg/kg mc. na dobę w 1 dawce lub w 2 dawkach podzielonych przez kolejne 2 tyg. Następnie dawkę dobową należy zwiększać o maksymalnie 0,6 mg/kg mc. na dobę co 1-2 tyg. aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi terapeutycznej. Dawka podtrzymująca: 1-15 mg/kg mc. na dobę w 1 dawce lub w 2 dawkach podzielonych. Nie należy przekraczać dawki 200 mg na dobę. Leczenie skojarzone z walproinianem, bez względu na inne jednocześnie stosowane leki: początkowo 0,15 mg/kg mc. raz na dobę* przez pierwsze 2 tyg., następnie 0,3 mg/kg mc. raz na dobę przez kolejne 2 tyg. Następnie dawkę dobową należy zwiększać o maksymalnie 0,3 mg/kg mc. na dobę co 1-2 tyg. aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi terapeutycznej. Dawka podtrzymująca: 1-5 mg/kg mc. na dobę w 1 dawce lub w 2 dawkach podzielonych. Nie należy przekraczać dawki 200 mg na dobę. *Jeżeli obliczona dawka dobowa u pacjentów przyjmujących walproinian wynosi ≥1 mg, ale <2 mg, wówczas można podać 2 mg lamotryginy w postaci tabl. do rozgryzania i żucia/do sporz. zawiesiny co drugi dzień przez pierwsze 2 tyg. leczenia. Jeżeli obliczona dawka dobowa lamotryginy u pacjentów przyjmujących walproinian wynosi <1 mg, nie należy stosować preparatu Lamitrin S. Leczenie skojarzone bez walproinianu i z induktorami glukuronidacji lamotryginy (fenytoiną, karbamazepiną, fenobarbitalem, prymidonem, ryfampicyną, lopinawirem/rytonawirem): początkowo 0,6 mg/kg mc. na dobę w 2 dawkach podzielonych przez pierwsze 2 tyg., następnie 1,2 mg/kg mc. na dobę w 2 dawkach podzielonych przez kolejne 2 tyg. Następnie dawkę dobową należy zwiększać o maksymalnie 1,2 mg/kg mc. na dobę co 1-2 tyg. aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi terapeutycznej. Dawka podtrzymująca: 5-15 mg/kg mc. na dobę w 1 dawce lub w 2 dawkach podzielonych. Nie należy przekraczać dawki 400 mg na dobę. Leczenie skojarzone bez walproinianu i bez induktorów glukuronidacji lamotryginy: początkowo 0,3 mg/kg mc. na dobę w 1 dawce lub w 2 dawkach podzielonych przez pierwsze 2 tyg., następnie 0,6 mg/kg mc. na dobę w 1 dawce lub w 2 dawkach podzielonych przez kolejne 2 tyg. Następnie dawkę dobową należy zwiększać o maksymalnie 0,6 mg/kg mc. na dobę co 1-2 tyg. aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi terapeutycznej. Dawka podtrzymująca: 1-10 mg/kg mc. na dobę w 1 dawce lub w 2 dawkach podzielonych. Nie należy przekraczać dawki 200 mg na dobę. W przypadku leczenia skojarzonego z lekami, których wpływ na farmakokinetykę lamotryginy nie jest znany, zaleca się stosowanie schematu leczenia jak w przypadku pacjentów przyjmujących walproinian. Dzieci <2 lat. Dane dotyczące skuteczności i bezpieczeństwa stosowania lamotryginy w terapii skojarzonej napadów częściowych u dzieci od 1 mies. do 2 lat są ograniczone; brak danych dotyczących dzieci <1 mies. Nie zaleca się stosowania u dzieci <2 lat; jeżeli, opierając się na potrzebie klinicznej, decyzja o leczeniu zostanie jednak podjęta należy zapoznać się z Charakterystyką Produktu Leczniczego. Zaburzenia afektywne dwubiegunowe. Dorośli (≥18 lat). Monoterapia lamotryginą lub leczenie skojarzone bez walproinianu i bez induktorów glukuronidacji lamotryginy: początkowo 25 mg raz na dobę przez pierwsze 2 tyg. Następnie 50 mg na dobę w 1 dawce lub 2 dawkach podzielonych przez kolejne 2 tyg. Następnie 100 mg na dobę w 1 dawce lub w 2 dawkach podzielonych przez kolejny tydzień. Docelowa dawka stabilizująca wynosi zwykle 200 mg na dobę w 1 dawce lub w 2 dawkach podzielonych (tydz. 6). Dawki w zakresie 100-400 mg na dobę stosowano w badaniach klinicznych. Leczenie skojarzone z walproinianem, bez względu na inne jednocześnie stosowane leki: początkowo 25 mg co drugi dzień przez pierwsze 2 tyg. Następnie 25 mg raz na dobę przez kolejne 2 tyg. Następnie 50 mg na dobę w 1 dawce lub w 2 dawkach podzielonych przez kolejny tydzień. Docelowa dawka stabilizująca wynosi zwykle 100 mg na dobę w 1 dawce lub w 2 dawkach podzielonych (tydz. 6). W zależności od odpowiedzi klinicznej można zastosować maksymalną dawkę 200 mg na dobę. Leczenie skojarzone bez walproinianu i z induktorami glukuronidacji lamotryginy (fenytoiną, karbamazepiną, fenobarbitalem, prymidonem, ryfampicyną, lopinawirem/rytonawirem): początkowo 50 mg raz na dobę przez pierwsze 2 tyg. Następnie 100 mg na dobę w 2 dawkach podzielonych przez kolejne 2 tyg. Następnie 200 mg na dobę w 2 dawkach podzielonych przez kolejny tydzień. Docelowa dawka stabilizująca wynosi zwykle 300 mg na dobę w tyg. 6. Dawka 400 mg na dobę w podawana w 2 dawkach może być stosowana od 7. tygodnia leczenia. W przypadku leczenia skojarzonego z lekami, których wpływ na farmakokinetykę lamotryginy nie jest znany, zaleca się stosowanie schematu leczenia jak w przypadku pacjentów przyjmujących walproinian. Odstawianie jednocześnie stosowanych leków. Kiedy docelowa dawka podtrzymująca lamotryginy zostanie osiągnięta, inne leki można odstawić. Odstawianie walproinianu: dawkę stabilizującą lamotryginy należy podwoić (lecz nie zwiększać o więcej niż 100 mg w ciągu 1 tyg.): aktualna dawka stabilizująca lamotryginy (przed odstawieniem) 100 mg na dobę - 1. tydz. (początek odstawiania) 200 mg na dobę, 2. tydz. i następne pozostać przy dawce 200 mg na dobę w 2 dawkach podzielonych; aktualna dawka podtrzymująca lamotryginy 200 mg na dobę - 1. tydz. 300 mg na dobę, 2. tydz. 400 mg na dobę, 3. tydz. i następne pozostać przy dawce 400 mg na dobę. Odstawianie induktorów glukuronidacji lamotryginy (fenytoiny, karbamazepiny, fenobarbitalu, prymidonu, ryfampicyny, lopinawiru/rytonawiru): aktualna dawka stabilizująca lamotryginy 400 mg na dobę - 1. tydz. 400 mg na dobę, 2. tydz. 300 mg na dobę, od 3. tyg. 200 mg na dobę; aktualna dawka stabilizująca lamotryginy 300 mg na dobę - 1. tydz. 300 mg na dobę, 2. tydz. 225 mg na dobę, od 3. tyg. 150 mg na dobę; aktualna dawka stabilizująca lamotryginy 200 mg na dobę - 1. tydz. 200 mg na dobę, 2. tydz. 150 mg na dobę, od 3. tyg. 100 mg na dobę. Odstawianie leków, w znaczącym stopniu nie hamują ani nie indukują glukuronidacji lamotryginy: leczenie należy kontynuować docelową dawką lamotryginy osiągniętą w fazie zwiększania dawki (200 mg na dobę w 2 dawkach podzielonych; zakres dawek 100-400 mg/dobę). U pacjentów przyjmujących leki o obecnie nieznanych interakcjach farmakokinetycznych z lamotryginą, zalecanym schematem leczenia jest początkowe utrzymanie aktualnie przyjmowanej dawki lamotryginy i dostosowanie terapii w zależności od odpowiedzi klinicznej. Podczas odstawiania leków (wszystkie przypadki powyżej) dawka lamotryginy może być w razie potrzeby zwiększona do 400 mg na dobę, od 3 tyg. Dostosowanie dobowej dawki lamotryginy po dołączeniu innych leków stosowanych w leczeniu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. Włączenie walproinianu - w zależności od dawki początkowej lamotryginy: aktualna dawka stabilizująca lamotryginy (przed dołączeniem) 200 mg na dobę - 1. tydz. 100 mg na dobę, od 2. tyg. utrzymywanie dawki 100 mg na dobę; aktualna dawka stabilizująca lamotryginy (przed dołączeniem) 300 mg na dobę - 1. tydz. 150 mg na dobę, od 2. tyg. utrzymywanie dawki 150 mg na dobę; aktualna dawka stabilizująca lamotryginy (przed dołączeniem) 400 mg na dobę - 1. tydz. 200 mg na dobę, od 2. tyg. utrzymywanie dawki 200 mg na dobę. Włączenie induktorów glukuronidacji lamotryginy (fenytoiny, karbamazepiny, fenobarbitalu, prymidonu, ryfampicyny, lipinawiru/rytonawiru) u pacjentów nieprzyjmujących walproinianu - w zależności od dawki początkowej lamotryginy: aktualna dawka stabilizująca lamotryginy 100 mg na dobę - 1. tydz. 100 mg na dobę, 2. tydz. 150 mg na dobę, od 3. tyg. 200 mg na dobę; aktualna dawka stabilizująca lamotryginy 150 mg na dobę - 1. tydz. 150 mg na dobę, 2. tydz. 225 mg na dobę, od 3. tyg. 300 mg na dobę; aktualna dawka stabilizująca lamotryginy 200 mg na dobę - 1. tydz. 200 mg na dobę, 2. tydz. 300 mg na dobę, od 3. tyg. 400 mg na dobę. Dołączenie do terapii leków, które w znaczącym stopniu nie hamują ani nie indukują glukuronidacji lamotryginy: utrzymanie dawki docelowej osiągniętej w fazie zwiększania dawki lamotryginy - 200 mg na dobę, zakres 100-400 mg. U pacjentów przyjmujących leki o nieznanych interakcjach farmakokinetycznych z lamotryginą, zaleca się schemat leczenia taki jak w przypadku pacjentów przyjmujących walproinian. Przerwanie leczenia lamitryginą u pacjentów z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi. Stosowanie lamotryginy można przerwać bez stopniowej redukcji dawki. Dzieci i młodzież <18 lat. Nie zaleca się stosowania ze względu na brak znamiennej skuteczności; ponadto zgłoszono zwiększoną liczbę zachowań samobójczych. Szczególne grupy pacjentów. Kobiety stosujące hormonalne preparaty antykoncepcyjne: a) rozpoczęcie stosowania antykoncepcji hormonalnej u pacjentek już przyjmujących podtrzymujące dawki lamotryginy i nieleczonych induktorami glukuronidacji lamotryginy: konieczne może być nawet dwukrotne zwiększenie dawki podtrzymującej lamotryginy (o 50-100 mg na dobę co tydz., w zależności od indywidualnej reakcji pacjentki), można rozważyć kontrolę stężenia lamotryginy w osoczu przed i po rozpoczęciu stosowania hormonalnych środków antykoncepcyjnych w celu potwierdzenia utrzymania wyjściowego stężenia lamotryginy; jeśli pacjentka przyjmuje preparat wymagający zastosowania 1 tyg. przerwy w przyjmowaniu - tzn. "tydzień bez tabletek", należy kontrolować stężenie lamotryginy w 3. tyg. stosowania leku hormonalnego (tj. od 15. do 21. dnia cyklu); b) odstawienie antykoncepcji hormonalnej u pacjentek przyjmujących lamotryginę w dawkach podtrzymujących i nieleczonych induktorami glukuronidacji lamotryginy: konieczne może być zmniejszenie dawki podtrzymującej lamotryginy nawet o 50%, stopniowo o 50-100 mg na dobę co tydz. (nie przekraczając 25% całkowitej dawki stosowanej w ciągu tygodnia) w ciągu 3 tyg., chyba że odpowiedź kliniczna wskazuje inaczej, można rozważyć kontrolę stężenia lamotryginy w osoczu przed i po przerwaniu stosowania hormonalnych środków antykoncepcyjnych w celu potwierdzenia utrzymania wyjściowego stężenia lamotryginy; jeśli pacjentka przyjmuje preparat wymagający zastosowania 1 tyg. przerwy w przyjmowaniu - tzn. "tydzień bez tabletek", należy kontrolować stężenie lamotryginy w 3. tyg. stosowania leku hormonalnego (tj. od 15, do 21. dnia cyklu), w pierwszym tygodniu po całkowitym zaprzestaniu stosowania tabletek antykoncepcyjnych nie należy pobierać próbek w celu oceny stężeń lamotryginy; c) rozpoczęcie leczenia lamotryginą u pacjentek przyjmujących już antykoncepcję hormonalną – zwiększania dawek należy dokonywać zgodnie ze schematem dawkowania opisanym powyżej; d) rozpoczynanie i przerywanie stosowania hormonalnej antykoncepcji u pacjentek przyjmujących podtrzymujące dawki lamotryginy i leczonych leki induktorami glukuronidacji lamotryginy: dostosowanie zalecanej dawki podtrzymującej lamotryginy może nie być konieczne. Stosowanie z atazanawirem/rytonawirem lub z lopinawirem/rytonawirem. Włączenie lamotryginy do istniejącej terapii atazanawirem/rytonawirem lub lopinawirem/rytonawirem dostosowanie schematu dawkowania na etapie zwiększania dawki lamotryginy nie powinno być konieczne. U pacjentów, którzy nie otrzymują induktorów glukuronidacji, a stosują dawki podtrzymujące lamotryginy, konieczne może być zwiększenie dawki lamotryginy w przypadku dodania atazanawiru/rytonawiru lub lopinawiru/rytonawiru, lub zmniejszenie dawki w przypadku odstawienia atazanawiru/rytonawiru lub lopinawiru/rytonawiru. Należy prowadzić kontrolę stężenia lamotryginy we krwi przed i w ciągu 2 tyg. po dodaniu lub odstawieniu atazanawiru/rytonawiru lub lopinawiru/rytonawiru, w celu ustalenia potrzeby zmiany dawki lamotryginy. Pacjenci w podeszłym wieku (>65 lat): nie ma potrzeby dostosowywania dawki. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby: dawka początkowa, dawka w okresie zwiększenia i dawka podtrzymująca u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością wątroby (stopień B wg Child-Pugh) powinna być zmniejszona o ok. 50%, natomiast u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby (stopień C wg Child-Pugh) - o ok. 75%. Dawki w okresie zwiększania i dawki podtrzymujące należy dostosować do reakcji klinicznej. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek: należy zachować ostrożność u pacjentów z niewydolnością nerek, u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek początkowe dawki lamotryginy powinny być uzależnione od rodzaju stosowanych jednocześnie leków; zredukowana dawka podtrzymująca może być skuteczna u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. Sposób podania. Tabletki należy połykać w całości, nie rozgryzać, nie kruszyć. Tabletki do rozgryzania i żucia/do sporządzania zawiesin mogą być rozgryzane, rozpuszczone w niewielkiej ilości wody (co najmniej takiej, by pokryła całą tabletkę) lub połknięte w całości z niewielką ilością wody. Tabl. do rozgryzania i żucia/do sporządzania zawiesiny nie należy dzielić/podawać w częściach. Jeżeli obliczona dawka lamotryginy (np. u dzieci lub pacjentów z niewydolnością wątroby) nie zawiera się w określonej liczbie całych tabletek, należy podawać dawkę odpowiadającą mniejszej liczbie całych tabletek. |
