| Wskazania (w tym pkt 4.1 ChPL) |
W skojarzeniu z paklitakselem - leczenie dorosłych pacjentów z zaawansowanym rakiem żołądka lub gruczolakorakiem połączenia przełykowo-żołądkowego, u których wykazano progresję choroby po wcześniejszej chemioterapii pochodnymi platyny i fluoropirymidyną. W monoterapii - leczenie dorosłych pacjentów z zaawansowanym rakiem żołądka w lub gruczolakorakiem połączenia przełykowo-żołądkowego, u których wykazano progresję choroby po wcześniejszej chemioterapii pochodnymi platyny lub fluoropirymidyną oraz u których leczenie w skojarzeniu z paklitakselem nie jest odpowiednie. W skojarzeniu ze schematem FOLFIRI (irynotekan, kwas foliowy i 5-fluorouracyl) - leczenie dorosłych pacjentów z rakiem okrężnicy i odbytnicy z przerzutami (mCRC), u których wykazano progresję choroby w trakcie lub po zakończeniu wcześniejszego leczenia bewacyzumabem, oksaliplatyną i fluoropirymidyną. W skojarzeniu z erlotynibem - leczenie pierwszego rzutu dorosłych pacjentów z przerzutowym niedrobnokomórkowym rakiem płuca (NDRP) z mutacjami aktywującymi w genie receptora naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR). W skojarzeniu z docetakselem - leczenie dorosłych pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, u których stwierdzono progresję choroby po chemioterapii opartej na pochodnych platyny. W monoterapii - w leczeniu dorosłych pacjentów z zaawansowanym lub nieresekcyjnym rakiem wątrobowokomówkowym leczonych uprzednio sorafenibem, u których stężenie alfa fetoproteiny (AFP) w surowicy wynosi ≥400 ng/ml. |
| Dawkowanie |
Dożylnie. Dorośli. Leczenie ramucyrumabem musi być zapoczątkowane i nadzorowane przez lekarzy mających doświadczenie w onkologii. Rak żołądka i gruczolakorak połączenia przełykowo-żołądkowego. Ramucyrumab w skojarzeniu z paklitakselem. Zalecana dawka ramucyrumabu to 8 mg/kg, podawane przed paklitakselem we wlewie dożylnym w 1. i 15. dniu cyklu trwającego 28 dni. Zalecana dawka paklitakselu to 80 mg/m2, podawane we wlewie dożylnym w ciągu około 60 min w 1., 8. i 15. dniu cyklu trwającego 28 dni. Każdorazowo przed podaniem paklitakselu we wlewie dożylnym u pacjentów należy wykonać morfologię krwi i badania biochemiczne krwi, aby ocenić czynność wątroby. Kryteria, jakie należy spełnić za każdym razem przed podaniem paklitakselu we wlewie: liczba granulocytów obojętnochłonnych w dniu 1.: ≥1 ,5 x 109/l, w dniu 8. i 15.: ≥1,0 x 109/l; liczba płytek krwi w dniu 1.: ≥100 x 109/l, w dniu 8. i 15.: ≥75 x 109/l; bilirubina ≤1,5 x górna granica normy (GGN); AST/ALT przy braku przerzutów w wątrobie: ≤3 x GGN, przy obecnych przerzutach w wątrobie: ALT/AST ≤5 x GGN. Monoterapia: 8 mg/kg co 2 tyg. Rak okrężnicy i odbytnicy. Zalecana dawka ramucyrumabu to 8 mg/kg co 2 tyg., podawane we wlewie dożylnym przed podaniem leków stosowanych w schemacie FOLFIRI. Przed chemioterapią należy wykonać pełne badanie morfologii krwi. Kryteria, jakie należy spełnić przed podaniem leków stosowanych w schemacie FOLFIRI: liczba granulocytów obojętnochłonnych: ≥1,5 x 109/l; liczba płytek krwi: ≥100 x 109/l; objawy związanej z chemioterapią toksyczności ze strony żołądka i jelit ≤ stopnia 1. Niedrobnokomórkowy rak płuca (NDRP). Lek w skojarzeniu z erlotynibem w leczeniu NDRP z mutacjami aktywującymi w genie EGFR. Zalecana dawka ramucyrumabu stosowanego w skojarzeniu z erlotynibem to 10 mg/kg mc. raz na 2 tyg. Przed rozpoczęciem leczenia ramucyrumabem i erlotynibem należy określić status mutacji EGFR przy użyciu potwierdzonej metody analitycznej. Dawkowanie i sposób podawania erlotynibu – patrz ChPL erlotynibu. Lek w skojarzeniu z docetakselem w leczeniu NDRP po chemioterapii opartej na pochodnych platyny. Zalecana dawka ramucyrumabu to 10 mg/kg, podawane przed docetakselem we wlewie dożylnym w 1. dniu cyklu trwającego 21 dni. Zalecana dawka docetakselu to 75 mg/m2, podawane we wlewie dożylnym w ciągu ok. 60 min w 1. dniu cyklu trwającego 21 dni. W przypadku osób pochodzących z Azji Wschodniej należy rozważyć podanie docetakselu w mniejszej dawce początkowej wynoszącej 60 mg/m2 w 1. dniu cyklu trwającego 21 dni. Zaleca się kontynuację leczenia do momentu stwierdzenia progresji choroby lub wystąpienia nieakceptowalnych objawów toksyczności. Rak wątrobowokomórkowy. Monoterapia: 8 mg/kg co 2 tyg. Pacjentów z rakiem wątrobowokomórkowym należy wybierać na podstawie stężenia AFP w surowicy wynoszącego ≥400 ng/ml zmierzonego za pomocą zatwierdzonego testu oznaczania AFP przed rozpoczęciem leczenia ramucyrumabem. Czas leczenia. Zaleca się kontynuację leczenia do momentu stwierdzenia progresji choroby lub wystąpienia nieakceptowalnych objawów toksyczności. Premedykacja. Przed podaniem ramucyrumabu we wlewie zaleca się premedykację antagonistą receptora histaminowego H1 (na przykład difenhydraminą). W przypadku wystąpienia u pacjenta reakcji na wlew stopnia 1. lub 2. premedykację należy zastosować przed wszystkimi następnymi infuzjami. Jeśli u pacjenta wystąpi druga reakcja na wlew stopnia 1. lub 2., należy podać deksametazon (lub jego odpowiednik); następnie, przed kolejnymi infuzjami należy stosować premedykację następującymi lekami (lub ich odpowiednikami): podawanym dożylnie antagonistą receptora histaminowego H1 (na przykład chlorowodorek difenhydraminy), paracetamolem i deksametazonem. Dostosowanie dawkowania ramucyrumabu. W przypadku wystąpienia u pacjenta reakcji na wlew stopnia 1. lub 2., należy zmniejszyć o 50% tempo podawania ramucyrumabu we wlewie podczas tej i wszystkich następnych infuzji. W przypadku wystąpienia reakcji na wlew stopnia 3. lub 4., należy natychmiast i definitywnie zakończyć stosowanie ramucyrumabu. Za każdym razem przed podaniem ramucyrumabu należy skontrolować ciśnienie krwi u pacjenta i zastosować odpowiednie leczenie. W przypadku wystąpienia ciężkiego nadciśnienia, należy czasowo przerwać stosowanie ramucyrumabu, dopóki ciśnienie nie będzie odpowiednio kontrolowane farmakologicznie. Jeśli istotne nadciśnienie nie może być kontrolowane w sposób bezpieczny lekami przeciwnadciśnieniowymi, należy definitywnie zakończyć leczenie ramucyrumabem. Zmniejszanie dawki w przypadku białkomoczu. Początkowa dawka ramucyrumabu: 8 mg/kg lub 10 mg/kg; pierwsze zmniejszenie dawki odpowiednio: 6 mg/kg lub 8 mg/kg; drugie zmniejszenie dawki odpowiednio: 5 mg/kg lub 6 mg/kg. Trwałe zaprzestanie stosowania leku. Leczenie ramucyrumabem należy zakończyć definitywnie, w przypadkach: ciężki tętniczy incydent zakrzepowo-zatorowy; perforacja przewodu pokarmowego; nasilone krwawienie: krwawienie stopnia 3. lub 4. wg kryteriów NCI CTCAE; samoistne wytworzenie przetoki; encefalopatia wątrobowa lub zespół wątrobowo-nerkowy. Dostosowanie dawki paklitakselu. Dawkę paklitakselu można zmniejszyć w zależności od stopnia ciężkości objawów toksyczności występujących u pacjenta. W przypadku stwierdzenia związanych ze stosowaniem paklitakselu objawów toksyczności hematologicznej stopnia 4. lub pozahematologicznych objawów toksyczności stopnia 3., zaleca się zmniejszenie dawki paklitakselu o 10 mg/m2 we wszystkich następnych cyklach. Jeśli objawy te będą się utrzymywać lub nawrócą, zalecane jest dodatkowe zmniejszenie dawki o 10 mg/m2. Dostosowanie dawek leków stosowanych w schemacie FOLFIRI. W przypadku wystąpienia określonych objawów toksyczności możliwe jest zmniejszenie dawek poszczególnych leków wchodzących w skład schematu FOLFIRI. Dawkę każdego ze składników schematu FOLFIRI należy modyfikować niezależnie. Irynotekan: dawka początkowa 180 mg/m2, kolejne dawki zmniejszone to 150 mg/m2, 120 mg/m2, 100 mg/m2. 5-FU w dawce uderzeniowej (bolus): dawka początkowa 400 mg/m2, kolejne dawki zmniejszone to 200 mg/m2, 0 mg/m2, 0 mg/m2. 5-FU we wlewie: dawka początkowa 2400 mg/m2 przez 46-48 h, kolejne dawki zmniejszone to 2000 mg/m2 przez 46-48 h, 1600 mg/m2 przez 46-48 h, 1200 mg/m2 przez 46-48 h. Szczegółowe informacje dotyczące opóźnienia podawania lub zmniejszania dawek leków wchodzących w skład schematu FOLFIRI w następnym cyklu na podstawie maksymalnego stopnia nasilenia określonych zdarzeń niepożądanych - patrz CHPL. Modyfikacja dawki docetakselu. Dawkę docetakselu można zmniejszyć w zależności od stopnia ciężkości objawów toksyczności występujących u pacjenta. U pacjentów, u których w trakcie leczenia docetakselem wystąpi gorączka neutropeniczna, zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych <500 komórek/mm3 utrzymujące się przez ponad tydzień, ciężki odczyn skórny lub odczyn o zwiększającym się nasileniu albo stwierdzone zostaną inne pozahematologiczne objawy toksyczności stopnia 3. lub 4., należy wstrzymać leczenie do czasu ich ustąpienia. Zaleca się zmniejszenie dawki docetakselu o 10 mg/m2 we wszystkich następnych cyklach. Jeśli objawy te będą się utrzymywać lub nawrócą, zalecane jest dalsze zmniejszenie dawki o 15 mg/m2. W tym przypadku u pacjentów pochodzących z Azji Wschodniej, którzy otrzymali dawkę początkową wynoszącą 60 mg/m2, leczenie docetakselem należy przerwać. Dzieci i młodzież. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci i młodzieży (w wieku <18 lat). Stosowanie ramucyrumabu u dzieci i młodzieży nie jest właściwe w zaawansowanym raku żołądka lub gruczolakoraku połączenia przełykowo-żołądkowego, gruczolakoraku okrężnicy i odbytnicy, raku płuca oraz raku wątrobowokomórkowym. Szczególne grupy pacjentów. Osoby w wieku ≥65 lat w większym stopniu narażone na wystąpienie działań niepożądanych, jednak nie zaleca się zmniejszania dawki. Nie zaleca się zmniejszania dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek w stopniu łagodnym, umiarkowanym lub ciężkim. Dane kliniczne wskazują na to, że u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby w stopniu łagodnym lub umiarkowanym dostosowanie dawki nie jest konieczne. Brak jest danych dotyczących podawania ramucyrumabu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby w stopniu ciężkim. Nie zaleca się zmniejszania dawki. Sposób podawania. Po rozcieńczeniu, roztwór podawany jest we wlewie dożylnym w ciągu około 60 min. Preparatu nie należy podawać w bolusie dożylnym ani w dawce uderzeniowej. Nie należy skracać wymaganego czasu trwania wlewu dożylnego wynoszącego około 60 min, dlatego maksymalne tempo infuzji nie powinno przekraczać 25 mg/min. Można natomiast wydłużyć czas trwania wlewu. W trakcie wlewu należy kontrolować, czy u pacjenta nie występują objawy reakcji na wlew. |
