| Dawkowanie |
Dożylnie. Lek może być podawany wyłącznie w szpitalach lub dobrze wyposażonych ośrodkach medycznych przez lekarzy, którzy są przeszkoleni w zakresie anestezjologii lub intensywnej terapii. Konieczne jest nieustanne monitorowanie krążenia i oddychania (np. EKG, pulsoksymetria). Zawsze powinien być dostępny do natychmiastowego zastosowania sprzęt do utrzymania drożności dróg oddechowych, sztucznej wentylacji i innych zabiegów reanimacyjnych. W trakcie zabiegów chirurgicznych i diagnostycznych preparat nie powinien być podawany przez tę samą osobę, która wykonuje taki zabieg. Dawkę należy dobrać indywidualnie w oparciu o reakcję pacjenta i stosowaną premedykację. Zwykle potrzebne jest podawanie dodatkowych leków przeciwbólowych w skojarzeniu z preparatem. Dorośli: Znieczulenie ogólne u dorosłych - indukcja znieczulenia. Lek musi być miareczkowany - ok. 20 - 40 mg propofolu co 10 sek., a reakcja pacjenta musi być nieustannie monitorowana pod kątem objawów klinicznych wskazujących na rozpoczęcie działania znieczulenia. U pacjentów dorosłych, w wieku poniżej 55 lat zazwyczaj konieczne jest podanie 1,5 - 2,5 mg propofolu na kg mc. U starszych pacjentów i u pacjentów w grupie III lub IV według klasyfikacji ASA (American Society of Anesthesiologists), w szczególności z zaburzeniami czynności serca, wystarczy zastosowanie mniejszej dawki, a całkowita dawka leku może zostać zmniejszona do 1 mg propofolu na kg mc. W przypadku tych pacjentów należy także zmniejszyć tempo podawania leku - ok. 2 ml (co odpowiada 20 mg propofolu) na 10 sek. Znieczulenie ogólne u dorosłych - podtrzymanie znieczulenia. Znieczulenie może być podtrzymywane przez podawanie preparatu w postaci wlewu ciągłego. Przy stosowaniu ciągłej infuzji do podtrzymywania znieczulenia zlecana dawka to 4 mg - 12 mg/kg mc./godz. Znieczulenie może być podtrzymywane przez podanie zmniejszonej dawki wynoszącej ok. 4 mg propofolu/kg mc./godz. w przypadku mniej stresujących zabiegów chirurgicznych, takich jak chirurgia małoinwazyjna. W przypadku starszych pacjentów, pacjentów w złym stanie, pacjentów z zaburzeniami czynności serca lub pacjentów z hipowolemią oraz pacjentów w grupie III lub IV według klasyfikacji ASA, dawka preparatu może być dalej zmniejszona zależnie od stanu pacjenta i zastosowanej metody znieczulenia. U starszych pacjentów nie należy stosować wstrzyknięć typu bolus (pojedynczych lub powtarzalnych), gdyż może to doprowadzić do niewydolności krążeniowo-oddechowej. Sedacja dorosłych pacjentów na oddziałach intensywnej opieki medycznej. Do sedacji sztucznie wentylowanych pacjentów w warunkach intensywnej opieki medycznej, zaleca się podawanie leku w ciągłej infuzji dożylnej, a dawkę należy dostosować do wymaganego poziomu sedacji. Zadowalający poziom sedacji osiąga się zwykle przy dawce 0,3 mg - 4,0 mg propofolu/kg mc./godz. Nie zaleca się podawania dawki powyżej 4,0 mg propofolu/kg mc./godz. Propofol nie powinien być stosowany do sedacji w warunkach intensywnej opieki medycznej u pacjentów w wieku 16 lat i młodszych. Lek nie powinien być podawany przy użyciu systemu TCI do sedacji w warunkach intensywnej opieki medycznej. Sedacja dorosłych pacjentów, u których przeprowadza się zabiegi diagnostyczne i chirurgiczne. Dawka i tempo podawania muszą być dostosowane do odpowiedzi klinicznej. Większość pacjentów potrzebuje do indukcji 0,5 - 1,0 mg propofolu/kg mc. przez 1 - 5 min. Do podtrzymania sedacji wlew powinien być miareczkowany aż do osiągnięcia pożądanego poziomu sedacji - większość pacjentów potrzebuje 1,5 - 4,5 mg propofolu/kg mc./godz. Wlew można uzupełnić wstrzyknięciami dawek jednorazowych (bolus) 10 - 20 mg (1 - 2 ml), gdy konieczne jest szybkie osiągnięcie głębszego poziomu sedacji. U pacjentów starszych niż 55 lat i pacjentów z grupą III i IV według ASA konieczne może być zmniejszenie dawki i tempa podawania preparatu. Dzieci: Propofol Baxter 20 mg/ml nie jest zalecany do indukcji i podtrzymania znieczulenia u dzieci w wieku od 1 miesiąca do 3 lat, ponieważ jego moc jest trudna do miareczkowania u dzieci z powodu bardzo małych objętości, jakie są konieczne. U tych pacjentów zaleca się stosowanie Propofolu Baxter o mocy 10 mg/ml. Znieczulenie ogólne u dzieci powyżej 3 lat - indukcja znieczulenia. Do indukcji znieczulenia lek musi być miareczkowany powoli do momentu pojawienia się klinicznych objawów znieczulenia, a dawkowanie należy dostosować do wieku i (lub) masy ciała. Pacjentom starszy niż 8 lat zaleca się zwykle do indukcji około 2,5 mg propofolu/kg mc. Młodsze dzieci mogą potrzebować większych dawek (2,5 - 4 mg/kg mc.). Znieczulenie ogólne u dzieci powyżej 3 lat - podtrzymywanie znieczulenia. Zadowalający poziom znieczulenia można osiągnąć przez podawanie preparatu w postaci infuzji. Konieczna dawka leku do osiągnięcia zadawalającego poziomu znieczulenia jest inna dla pojedynczych pacjentów, jednak zwykle wynosi 9 - 15 mg/kg mc./godz. Młodsze dzieci mogą potrzebować większych dawek. U pacjentów z grupy III i IV według ASA może być konieczne stosowanie mniejszych dawek. U dzieci w wieku 16 lat i młodszych stosowanie preparatu do sedacji w warunkach intensywnej opieki medycznej jest przeciwwskazane. Sedacja dzieci powyżej 3 lat, u których przeprowadza się zabiegi diagnostyczne i chirurgiczne. Dawka i tempo podawania muszą być dostosowane do odpowiedzi klinicznej. Większość dzieci potrzebuje do indukcji 1,0 - 2 mg propofolu/kg mc. Do podtrzymania sedacji wlew preparatu powinien być miareczkowany aż do osiągnięcia pożądanego poziomu sedacji. Większości pacjentów potrzebuje 1,5 - 9 mg propofolu/kg/godz. U pacjentów z grupą III i IV według ASA konieczne może być zmniejszenie dawki. Sposób podania. Podaje się jako wlew ciągły w postaci nierozcieńczonej. Nie należy podawać w powtarzanych wstrzyknięciach typu bolus do podtrzymania znieczulenia. Gdy preparat jest podawany w postaci wlewu, zaleca się sprawdzanie tempa wlewu przez biurety, kroplomierz, pompę strzykawkową lub pompę infuzyjną wolumetryczną. Przed użyciem fiolkę należy wstrząsnąć - jeśli po wstrząśnięciu widoczne będą dwie warstwy, nie wolno używać emulsji. Należy stosować jednorodne roztwory i nieuszkodzone fiolki. Roztwór jednorazowego użytku - pozostały niezużyty preparat należy wyrzucić. Przed użyciem należy wyczyścić gumową membranę za pomocą alkoholu w aerozolu lub wacika nasączonego alkoholem. Po użyciu wyrzucić otwarte fiolki. Propofol Baxter jest emulsją tłuszczową niezawierającą środków konserwujących i może stanowić podłoże dla wzrostu drobnoustrojów. Emulsję należy przelać w sposób aseptyczny do sterylnej strzykawki lub systemu do podawania leku, natychmiast po przebiciu korka fiolki. Lek należy podać natychmiast. Przez cały czas trwania wlewu musi być zachowana sterylność preparatu i systemu do infuzji. Leki lub płyny, które są dodawane do bieżącego wlewu propofoul powinny być dodawane blisko wenflonu za pomocą łącznika Y lub zastawki trójdzielnej. Leku nie wolno podawać przez filtr mikrobiologiczny. Preparat i wszelkie systemy do infuzji zawierające propofol przeznaczone są do jednorazowego użycia i dla jednego pacjenta. Wszelkie resztki preparatu należy usunąć natychmiast po użyciu. Wlew nierozcieńczonego preparatu: gdy nierozcieńczony lek jest podawany w postaci wlewu, zaleca się sprawdzanie tempa wlewu przez biuretę, kroplomierz, pompę strzykawkową lub pompę infuzyjną wolumetryczną. Jak w przypadku emulsji tłuszczowych, infuzja preparatu za pomocą jednego systemu infuzyjnego nie może przekraczać 12 h. System infuzyjny i zbiornik zawierający lek powinny zostać usunięte i wymienione po najwyżej 12 h. W celu złagodzenia bólu w miejscu podania, można wstrzyknąć preparat do większej żyły lub podać roztwór lidokainy bezpośrednio przed podaniem propofolu. Leki zwiotczające mięśnie, takie jak atrakurium i miwakurium należy podawać po przepłukaniu tego samego miejsca infuzji stosowanego do podawania preparatu. Czas podawania. Lek może być podawany max. przez 7 dni. |
