| Dawkowanie |
Wziewnie. Leczenie powinno być rozpoczęte przez lekarza z doświadczeniem w leczeniu mukowiscydozy. Dorośli i dzieci ≥6 lat: 1 amp. 2 razy na dobę przez 28 dni. Odstęp pomiędzy kolejnymi dawkami powinien w miarę możliwości wynosić około 12 h i nie mniej niż 6 h. Po 28 dniach leczenia pacjent powinien przerwać przyjmowanie leku na okres kolejnych 28 dni. Należy zachować 28-dniowy cykl czynnego leczenia na przemian z 28 dniami przerwy w przyjmowaniu leku. Dawka nie zależy od masy ciała pacjenta. Czas trwania leczenia. Cyklicznie stosowanie leku należy kontynuować tak długo, dopóki obserwuje się korzystne działanie w stosowanym schemacie leczenia. Jeśli nastąpi wyraźne kliniczne pogorszenie czynności płuc, należy rozważyć zastosowanie dodatkowego leczenia skierowanego przeciw bakteriom Pseudomonas. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym (≥65 lat) oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek brak jest wystarczających danych potwierdzających konieczność dostosowania dawkowania lub zaprzeczających takiej konieczności. U pacjentów z rozpoznaniem lub podejrzeniem zaburzeń czynności nerek, lek należy stosować ostrożnie i monitorować stężenia tobramycyny w surowicy. Pacjenci z ciężką niewydolnością nerek, tj. ze stężeniem kreatyniny w surowicy ≥2 mg/dl (176,8 μmol/l), albo stężeniem azotu we krwi (BUN) ≥40 mg/dl nie byli włączani do badań klinicznych. Należy ocenić czynność nerek na początku leczenia. Pomiary stężenia mocznika i kreatyniny należy powtarzać każdorazowo po 6 pełnych cyklach leczenia tobramycyną (180 dni stosowania aminoglikozydu wziewnego). W przypadku wystąpienia objawów nefrotoksyczności należy przerwać stosowanie tobramycyny do czasu, aż jej stężenie w surowicy zmniejszy się do wartości <2 μg/ml. Nie przeprowadzono badań dotyczących pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Ponieważ tobramycyna nie jest metabolizowana, nie oczekuje się, aby zaburzenia czynności wątroby miały wpływ na ekspozycję na tobramycynę. Brak jest odpowiednich danych dotyczących stosowania leku u pacjentów po przeszczepieniu narządu. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci <6 lat. Sposób podawania. Lek jest przeznaczony do podawania wziewnego i nie jest przeznaczony do podawania pozajelitowego. Zawartość jednej ampułki należy przelać do nebulizatora i podawać drogą wziewną przez około15 min, używając ręcznego nebulizatora wielokrotnego użytku PARI LC PLUS z odpowiednim kompresorem, tj. taki, który po przytwierdzeniu do nebulizatora PARI LCPLUS, zapewnia prędkość przepływu 4-6 l/min i (lub) ciśnienie 110-217 kPa. Podczas inhalacji leku pacjent powinien siedzieć lub stać prosto, oddychając normalnie przez ustnik nebulizatora. Klamerki zakładane na nos mogą pomóc w oddychaniu przez usta. Jednocześnie pacjent powinien kontynuować postępowanie zalecane przez fizjoterapeutę. Odpowiednie leki rozszerzające oskrzela należy nadal stosować tak długo, jak to jest klinicznie niezbędne. Jeśli pacjent przyjmuje kilka różnych leków działających na układ oddechowy, zaleca się zachowanie następującej kolejności: lek rozszerzający oskrzela, fizjoterapia klatki piersiowej, inne leki wziewne i jako ostatnia tobramycyna. |
