| Dawkowanie |
Wstrzyknięcie miejscowe. Preparat należy stosować wyłącznie pod nadzorem dentysty lub innego lekarza odpowiednio przeszkolonego oraz znającego diagnostykę i sposób leczenia toksyczności ogólnoustrojowej. Stan świadomości pacjenta powinien być monitorowany po każdym wstrzyknięciu znieczulenia miejscowego. Należy zastosować najmniejszą ilość roztworu, która pozwoli na skuteczne znieczulenie. Do bardziej rozległych zabiegów może być potrzebne użycie jednego lub więcej wkładów, bez przekraczania maksymalnej zalecanej dawki. Dorośli: 4,4 mg/kg mc., z najwyższą dopuszczalną zalecaną dawką 300 mg u osoby o mc. >70 kg, co odpowiada 10 ml roztworu. Należy pamiętać o konieczności uwzględnienia masy ciała pacjenta przy podawaniu maksymalnej dawki. Każdy pacjent ma zarówno inną masę ciała, jak i różną tolerancję na maksymalną ilość mepiwakainy. Ponadto, istnieją wyraźne indywidualne różnice czasu rozpoczęcia i trwania znieczulenia. Wykaz maksymalnych dopuszczalnych dawek u dorosłych w najczęściej stosowanych technikach znieczulenia i odpowiadającą im liczbę użytych wkładów w zależności od masy ciała: mc. 50 kg - 220 mg mepiwakainy, 7,3 ml (4 x wkład 1,7 ml); mc. 60 kg - 264 mg mepiwakainy, 8,8 ml (5 x wkład 1,7 ml); mc. ≥70 kg - 300 mg mepiwakainy, 10 ml (5,5 x wkład 1,7 ml). Dzieci i młodzież. Ustalając ilość preparatu do wstrzyknięcia należy uwzględnić wiek i masę ciała dziecka oraz od rozległość zabiegu. Średnia dawka wynosi 0,75 mg (0,025 ml) mepiwakainy/kg mc.: ok. 1/4 wkładu (15 mg mepiwakainy) dla dziecka o mc. 20 kg. Maksymalna zalecana dawka u dzieci i młodzieży wynosi 3 mg mepiwakainy/kg mc. (0,1 ml mepiwakainy/kg mc.). Wykaz maksymalnych dopuszczalnych dawek u dzieci i mlodzieży w najczęściej stosowanych technikach znieczulenia i odpowiadającą im liczbę użytych wkładów w zależności od masy ciała: mc. 20 kg - 60 mg mepiwakainy, 2 ml (1,2 x wkład 1,7 ml); mc. 35 kg - 105 mg mepiwakainy, 3,5 ml (2 x wkład 1,7 ml); mc. 45 kg - 135 mg mepiwakainy, 4,5 ml (2,5 x wkład 1,7 ml). Lek jest przeciwwskazany u dzieci w wieku <4 lat (ok. 20 kg mc.). Szczególne grupy pacjentów. Ze względu na brak danych klinicznych, należy zachować szczególną ostrożność podczas podawania najmniejszej skutecznej dawki znieczulającej u osób w podeszłym wieku oraz pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. Mepiwakaina jest metabolizowana w wątrobie, co u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby może prowadzić do zwiększenia stężenia w osoczu, szczególnie po ponownym podaniu. Jeżeli konieczne jest ponowne wstrzyknięcie, należy obserwować, czy u pacjenta nie pojawia się jakikolwiek objaw relatywnego przedawkowania. Jeśli podawany jest lek uspokajający, maksymalna bezpieczna dawka mepiwakainy może zostać zmniejszona ze względu na kumulujące się depresyjne działanie takiego połączenia leków na OUN. Sposób podania. Nasączanie iniekcyjne i podanie okołonerwowe. Szybkość wstrzykiwania nie powinna przekraczać 1 ml roztworu na minutę. Miejscowe znieczulenie należy podawać ze szczególną ostrożnością w przypadku stanu zapalnego lub zakażenia w miejscu wstrzyknięcia. Ze względu na poważne działania niepożądane nie podawać leku do nerwu lub donaczyniowo. |
