| Dawkowanie |
Doustnie. Leczenie powinno być rozpoczynane i nadzorowane przez lekarza mającego doświadczenie w rozpoznawaniu i leczeniu atopowego zapalenia skóry. Zalecana dawka początkowa to 100 mg lub 200 mg raz na dobę w zależności od indywidualnej charakterystyki pacjenta. U pacjentów z grupy podwyższonego ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ), ciężkiego zdarzenia sercowo-naczyniowego (MACE) oraz nowotworu złośliwego zalecana dawka początkowa to 100 mg raz na dobę. Jeśli u pacjenta nie występuje wystarczająca odpowiedź na leczenie dawką 100 mg podawaną raz na dobę, dawkę można zwiększyć do 200 mg raz na dobę. Dawka 200 mg raz na dobę może być odpowiednia u pacjentów nienależących do grupy podwyższonego ryzyka ŻChZZ, MACE ani nowotworu złośliwego, u których stwierdzono nasilenie choroby lub wystąpiła niewystarczająca odpowiedź na leczenie dawką 100 mg raz na dobę. Po złagodzeniu objawów dawkę należy zmniejszyć do 100 mg raz na dobę. Jeśli złagodzenie objawów nie utrzymuje się po zmniejszeniu dawki można rozważyć ponowne jej zwiększenie do 200 mg raz na dobę. Należy rozważyć najmniejszą skuteczną dawkę podtrzymującą. U pacjentów niewykazujących korzyści z leczenia po 24 tyg. należy rozważyć jego przerwanie. Lek można stosować w skojarzeniu z produktami do miejscowego leczenia atopowego zapalenia skóry lub w monoterapii. Monitorowanie wyników badań laboratoryjnych. Pełna morfologia krwi, w tym liczba płytek krwi, bezwzględna liczba limfocytów (ALC), bezwzględna liczba neutrofili (ANC) i hemoglobina (Hb) - przed rozpoczęciem leczenia, 4 tyg. po rozpoczęciu leczenia, a następnie zgodnie z rutynowymi zasadami postępowania medycznego. Postępowanie: płytki krwi - jeśli liczba płytek krwi będzie wynosiła <50 x 103/mm3, leczenie należy przerwać; ALC - jeśli ALC będzie wynosiła <0,5 x 103/mm3, leczenie należy przerwać, po czym można je wznowić, gdy ALC będzie ponownie większa od tej wartości, po potwierdzeniu leczenie należy zakończyć; ANC - jeśli ANC będzie wynosiła <1 x 103/mm3, leczenie należy przerwać, po czym można je wznowić, gdy ANC będzie ponownie większa od tej wartości; Hb - jeśli stężenie Hb będzie wynosiło <8 g/dl, leczenie należy przerwać, po czym można je wznowić, gdy stężenie Hb będzie ponownie większe od tej wartości. Parametry lipidowe - przed rozpoczęciem leczenia, 4 tyg. po rozpoczęciu leczenia, a następnie w zależności od ryzyka choroby sercowo-naczyniowej u pacjenta i zgodnie z wytycznymi postępowania klinicznego dotyczącymi hiperlipidemii. Postępowanie: pacjentów należy monitorować zgodnie z wytycznymi postępowania klinicznego dotyczącymi hiperlipidemii. Rozpoczęcie leczenia. Leczenia nie należy rozpoczynać u pacjentów, u których liczba płytek krwi wynosi <150 x 103/mm3, bezwzględna liczba limfocytów (ALC) wynosi <0,5 x 103/mm3, bezwzględna liczba neutrofili (ANC) wynosi <1,2 x 103/mm3 lub wartość stężenia hemoglobiny wynosi <10 g/dl. Przerwanie dawkowania. Jeśli u pacjenta rozwinie się ciężkie zakażenie, posocznica lub zakażenie oportunistyczne, należy rozważyć wstrzymanie dawkowania do czasu ustąpienia zakażenia. Przerwanie dawkowania może być również konieczne u pacjentów z nieprawidłowymi wynikami badań laboratoryjnych, jak opisano powyżej. Pominięte dawki. W razie pominięcia dawki pacjentom należy zalecić przyjęcie tej dawki tak szybko, jak to możliwe, chyba że do przyjęcia kolejnej dawki pozostało mniej niż 12 h. W takim przypadku pacjent nie powinien przyjmować pominiętej dawki. Następnie leczenie należy wznowić, przyjmując kolejną dawkę o planowej porze. Interakcje. U pacjentów leczonych jednocześnie silnymi inhibitorami CYP2C19 i umiarkowanymi inhibitorami CYP2C9 lub silnymi inhibitorami CYP2C19 w monoterapii (np. fluwoksaminą, flukonazolem, fluoksetyną i tyklopidyną) zalecaną dawkę należy zmniejszyć o połowę, do 100 mg lub 50 mg raz na dobę. Nie zaleca się jednoczesnego podawania z umiarkowanymi lub silnymi induktorami enzymów CYP2C19 i CYP2C9 (np. ryfampicyną, apalutamidem, efawirenzem, enzalutamidem, fenytoiną). U pacjentów otrzymujących leki zmniejszające kwasowość soku żołądkowego (np. leki zobojętniające sok żołądkowy, inhibitory pompy protonowej i antagoniści receptora H2) należy rozważyć podanie dawki abrocytynibu równej 200 mg raz na dobę. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności dostosowywania dawki u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek, czyli u których szacunkowy eGFR wynosi od 60 do <90 ml/min. U pacjentów z umiarkowanymi (eGFR od 30 do <60 ml/min) zaburzeniami czynności nerek zalecaną dawkę abrocytynibu należy zmniejszyć o połowę, do 100 mg lub 50 mg raz na dobę. U pacjentów z ciężkimi (eGFR <30 ml/min) zaburzeniami czynności nerek zalecana dawka początkowa to 50 mg raz na dobę. Maksymalna dawka dobowa to 100 mg. Nie badano stosowania abrocytynibu u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek, poddawanych terapii nerkozastępczej. Nie ma konieczności dostosowywania dawki u pacjentów z łagodnymi (klasa A w skali Childa-Pugha) lub umiarkowanymi (klasa B w skali Childa-Pugha) zaburzeniami czynności wątroby. Stosowanie abrocytynibu jest przeciwwskazane u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (klasa C w skali Childa-Pugha). U pacjentów w wieku 65 lat i starszych zalecana dawka to 100 mg raz na dobę. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci w wieku poniżej 12 lat. Lek badano u młodzieży w wieku od 12 do <18 lat. Jednak ze względu na zmiany w kościach u młodych szczurów (porównywalne do człowieka w wieku 3 miesięcy), potrzebne są dodatkowe dane długoterminowe dotyczące dorastającej młodzieży, aby stwierdzić, że korzyści przewyższają ryzyko. Sposób podania. Lek należy przyjmować raz na dobę, wraz z posiłkiem lub bez posiłku, mniej więcej o tej samej porze każdego dnia. U pacjentów, u których występują nudności, przyjmowanie tabletek wraz z posiłkiem może złagodzić nudności. Tabletki należy połykać w całości, popijając wodą. Nie należy ich dzielić, kruszyć ani żuć, ponieważ tych sposobów podawania nie badano w badaniach klinicznych. |
